NY 2008: zondag 14 september

Het is nu 4,52 uur, onze tijd 10,50 uur, ik zeg “Good Morning New York”. We hebben heerlijk geslapen op het toch wel erg krakende matras. We zijn nu wel klaar wakker, mede door een medebewoner (denken we) die om 4 uur aanbelde. We hebben even staan kijken door het oogje naar de gang en de lift, maar konden verder niets zien. We gaan er maar vanuit dat het verkeerd belletjetrek was.

Vandaag willen we naar Ground Zero, waar voorheen de Twin Towers stonden.
Eergisteren was hier de herdenking van 9-11 dus wellicht zien we nog wat bloemen liggen. Gisteravond hebben we wel even stil gestaan bij een brandweerkazerne hier om de hoek, Station 54. Daar lagen ook nog veel bloemen en hing een bronzen gedenkplaat aan de muur. Het is toch wel heel bijzonder en tegelijkertijd bizar dat je daar dan als toerist weer foto's van staat te nemen.

We gaan straks waarschijnlijk ontbijten op TS bij TGI Friday's en daar ook even zwaaien naar de webcam (EarthCam). Ik ben benieuwd wat voor weer het wordt vandaag, gisteren was het namelijk erg warm en spetterde het een beetje.
Ik ga straks beginnen in een korte broek met Ecco sandalen en hoop vandaag te eindigen op een paar nieuwe Crocs. Jawel! Misschien toch gelijk maar even naar Macy's, we zien het wel. Ik ga nu in ieder geval even een boekhoud excelletje openen. Tot straks!

Nou daar zijn we weer, het is nu 22.25 uur en we zijn net een half uurtje 'thuis'. Om 5 uur stonden we dus klaar wakker naast ons bed. We hebben nog een beetje spullen bij elkaar gezocht en om 7.15 uur stonden we buiten, na een bakkie oploskoffie.
We wandelen op ons gemak naar Times Square. In korte broek met een vestje aan. Dat vest gaat na het ontbijt al uit. Langs een hek op de stoep van Times Square zit een stel jongeren te wachten tot een gratis theater concert begint. Wij zijn te vroeg op straat om ergens 'gezellig' te ontbijten, daarom belanden we uiteindelijk bij een hele hippe loft-achtige McDonald's. We bestellen allebei een exlusive breakfast met een sloot koffie erbij. Heerlijke pancakes, een zout broodje, hashbrowns, scrambled eggs en een burger. Heerlijk, ons eerste non-Sonja Amerikaans ontbijt is een feit!

Times Square begint langzaam wakker te worden en wij duiken de dampende metro in. We kopen bij een bloedheet loket een 7 daagse pas die een maand geldig is, en dat voor maar $25 per persoon. Niet duur geloof ik, want we gaan veel metro rijdens deze week. We lopen eerst even naar een verkeerd perron, foutje van mij, maar daarna zitten we in de rode lijn subway die ook niet helemaal gaat naar waar we moeten zijn. We willen nl. naar het WTC, tenminste wat er van over is. We stappen een halte eerder uit dan we eigenlijk willen maar dat kon niet anders: men is aan het werk in de metro buis.

We gaan er uit naar boven en stappen over van de rode lijn op de blauwe lijn. Althans dat dachten we. Op het perron wordt ook al flinkt verbouwd en dus duurt het heeeeeeeel erg lang voordat de metro uitiendelijk langskomt. We hoeven maar 1 halte en stappen uit bij een prachtig postkantoor aan de zijkant van Ground Zero heet. We lopen even de hal in om de lampen en plafonnieres in art-deco stijl te bekijken en de bewakers staan ons heel raar aan te staren. Ze laten ons gewoon maar begaan. we zijn snel klaar en lopen dan naar de plek waar alles is gebeurd op 11 september 2001.
Het is precies zoals ik verwachte, Een grote bouwput. We gaan eerst even lopen over het kerkhof wat vlak tegenover het voormalig WTC. De kerk die alles heeft gezien. Het kerkhof was al heel oud, een van de eerste begraafplaatsen in de stad New York. De stenen zijn door zure regen al helemaal verweerd. Nu is het kerkje zelf een bedevaartsoord annex museum. Het eerste wat we zagen toen we St. Paul's church ingingen was een memorial van alle politie en brandweerkorpsen over de wereld, in de vorm van opgehangen en opgestapelde badges en wapenschildjes. Het proces is nog steeds actueel zoals het schildje van Brandweer Amsterdam Amstelland liet zien. Die moet er door Ritchie zijn neergelegd tijdens de herdenking waar hij bij is geweest vorige week. Toch wel raar hoor, dat er dan zo iets herkenbaars van je eigen korps bij ligt.

We waren toch wel heel erg geroerd en de tranen stonden in onze ogen bij het zien van de uitstalling hier. Het allermeeste indruk maakten toch wel alle foto's, brieven, kindertekeningen, knuffeldieren en herinneringen aan de redders van 9-11. We hebben een behoorlijke tijd rondgelopen in het kerkje en zijn daarna het echte Ground Zero gaan bekijken.

Inmiddels is het tegen 10 uur. We zien ook nog de ladderwagen van station 10 inparkeren, dus dat pikken we ook even mee. Van G.Z. zelf is weinig te zien, er staan hekken rondom die zijn afgedekt met zeildoek. Heel Amerikaans is er natuurlijk een visitor center uit de grond gestampt. We slaan die expositie over.

We lopen om het terrein heen en komen uit in een financial-dinges gebouw wat weer doorloopt in een shoppingcentrum. Via de zijgang lopen we naar een leuk parkje aan de kade (op aanraden van de portier in het gebouw). Daar lopen we de bocht om en komen uit bij de Hudson rivier, met uitzicht op de overkant: New Jersey en het Vrijheidsbeeld, helemaal geweldig!!!
We gaan eerst eens even zitten en genieten van het uitzicht. Wat is het hier prachtig. Wat hebben we het goed en wat is dit nu al een geweldige vakantie!

We lopen op ons gemak langs zuidzijde van downtown Manhattan en bekijken alle joggende Newyorkers en gezinnen met kinderen die samen met ons van het mooie weer genieten. Het is bij elf uur als we Battery Park inlopen. We kijken even of we kaartjes kunnen halen voor de boot naar Liberty Island en Elllis Island. Mooi, er staat niet echt een lange rij, dus we sluiten aan en kunnen direct met de boot mee. Uiteraard via de tassen-bom-towelhead-check tenten.

Gelukkig heb ik primatourtjes bij me want de zee is wel heel zonnig, maar er staan aardige kopjes op, ook al hoeven we maar een klein stukje. We komen om 11.30 uur aan bij de metalen voeten van Lady Liberty. Wat een prachtig en indrukwekkend beeld. Iedereen die ik tot nu toe heb besproken vond het tegenvallen en minder de moeite waard, nou ik niet. Ook hier is weer volop te eten te halen. We nemen een heerlijk “Cherry Garcia” Ben en Jerry's ijsje en eten het op met uitzicht op Manhattan. We wandelen op ons gemak langs het beeld en maken veel te veel foto's, mar het maakt niet uit, het is toch digitaal.
We gaan het beeld niet in, want ook daarvoor moet je weer in de rij, net als voor het museum wat er bij hoort. Je kunt trouwens toch niet langer helemaal naar de kroon omhoog... We genieten gewoon van het prachtige weer en lopen op ons gemak weer terug naar de boot. Natuurlijk niet zonder een souvenier. Geen kerstornament, want 20 dollar vond ik wel heel duur voor een stukkie blik.

We kunnen gelukkig gelijk aan boord van weer een andere boot en varen om 13.45 uur door naar Ellis Island. Ik moet eerlijk zeggen dat ik me hier al niet veel van had voorgesteld... niet vebazend dat ik er ook eigenlijk niet veel aan vond. We gaan hier dus alleen even lunchen (kip met patat haha) en halen heerlijke fudge bij de giftshop in het oude gebouw van de immigrant-inspecteurs.

Om half drie staan we weer in de rij terug naar het vaste land. We lopen het park weer in. Daar praten we nog een poosje met een intelligente zwerver (de cosmos zit in jezelf man..jaah.. vogel!.... : we dachten meteen aan de film Reign over Me....) en we bekijken het beeld van de wereldbol (ironisch getiteld 'Peace') dat altijd voor het WTC had gestaan maar wat ze hierheen hebben verplaatst. Een behoorlijke deuk zit er in, als gevolg van de brokstukken die erop zijn neergekomen.

Dan nemen we de metro terug naar Macy's op jacht naar een paar Crocs. En niet alleen voor ijzelf hoor. Mike heeft na deze dag sjokken al fikse pijn in zijn voeten en bij mij begint het er ook aan te komen. Helaas heef Macy's ze niet. We halen wel een kortingskaart, waarmee we 11% discount op alles krijgen. We kopen er dus niks nu. Wel in de straat ernaast, daar slaagt Mike voor een paar Crocs met leer, daarna in een hele leuke t-shirt winkel ok nog voor 4 t-shirts (Iron Man, Captain America , NY en Atari). Dan sjokken we door naar de winkel van Build-a-Bear, want ik heb coupons gevonden bij Macy's. We zijn net op tijd want het is 18.00 uur als we naar binnen gaan in mijn “eldorado”. We shoppen 2 stapeltjes vol van ieder 25 dollar. Veel voor Sissy en een Yankees kostuum voor Mikmir. Supergaaf, van de week komen we weer een keer terug want we hebben nog meer coupons en de BABW Crocs hangen er ook nog.

We strompelen op ons tandvlees door naar Planet Hollywood, waar we om 19.00 uur aan een tafeltje plaatsnemen, begeleid door onze waitress. We worden vanaf het toilet tot het toetje in de watten gelegd. Vooraf had ik calemares en Mike veel te heet gekruide chicken wings. Ik had als hoofdgerecht de spare-ribs en Mike de ribeye. Allemaal weer veel te veel om op te kunnen maar wel heel lekker. En natuurlijk ook hier weer een coupon gebruikt, want we blijven Hollanders.

Na het eten lopen we nog “even” de Virgin Megastore in. Op 2 verdiepingen onder straatniveau gaat deze winkel naar beneden door, mijn hemel wat een winkel. In het mandje gaan een dvd van Romy, Super Mario cap voor Mike en nog wat magneetjes van Mario. Erg leuk maar ondertussen lopen we bijna te slaapwandelen. Toch een soort jetlag dus. We gaan door een knoertgezellig straatje naar het appartement en vallen bijna direct in slaap op ons heerlijke kraakbed.

NY 2008: zaterdag 13 september

Pap en mam halen ons op om 05.45 uur en brengen ons naar het vliegveld.
Hallo Schiphol daar zijn we weer. Contintal opent de check-in balies pas om 6.40 uur. We zijn de eersten in de wachtrij maar kunnen helaas onze reeds geboekte stoelen 20D en E niet meer omzetten naar beenruimte plaatsen. We lopen nog wel even naar de ticketbalie om dit voor de terugreis wel in orde te maken. Dan zitten we op rij 15! We gaan daarna lekker even ontbijten bij ons bekenede stekkie op Schiphol.

Eerst even door de paspoortcontrole, volledig zonder problemen. We hebben 2 grote koffers mee - tezamen goed voor 38kg. En daar zit een zooi weg-doe-troep in dus we kunnen straks lekker shoppen in de city that never sleeps.

Mijn handbagage is weer de handige lila Kipling tas met daarin bijna alleen maar elektronica! Onze mooie nieuwe fotocamera, telefoon met TomTom en ons Eeepc leppie. We kopen even wat blaadjes en boekjes voor in het vliegtuig. Ik kies het boek Max in the City uit, wat ik al een tijdje wilde lezen. Vind ik nu wel toepasselijk. Verder een Gala en de Viva. Mike kiest zoals altijd een Power Unlimited gamesblad.
Lekker even boven ontbijten: een bordje pancakes met heel verkeerde stroop en de heerlijke Egg mcMuffin. We willen graag water ipv sinaasappelsap bij het menu. Dat blijkt een erg lastige opgave te zijn voor de onderbetaalde medewerkster. Wel mogen we dat water extra erbij kopen....maar dat laten we maar even zitten, 2,70 EUR voor een flesje, belachelijk. Ik gooi gewoon even de orange juice weg en vervang het door onvervalst Schiphol's leidingwater.

We gaan langzaam richting gate G3 en wachten tot we naar binnen mogen. Eerst volgt het anti terreur veiligheidscircus: hoe Nederlandse security mensen door de Yank-procedures heen gaan blijft echt lachwekkend en zorgelijk tegelijk,,,, "Hoe ben je hier naartoe gekomen? Heb je zelf je koffer ingepakt? Heb je electronica bij je die je onlangs hebt uitgeleend?" Tja, wat zal ik zeggen. Door de scanmachine: weer geen problemen. Dan weer wachten. Ondertussen ontdek ik dat we met twee BN'ers in het vliegtuig zitten. n.l. MarcWe zitten zoals gezegd op rij 20 , h-Marie Huybrechts met een soort spetterpetje op het hoofd en Isa Hoes. Ben benieuwd wat die twee daar samen in NY moeten? Een nieuw love-koppel?? Ik zal het nog wel in de bladen lezen....denk ik. We boarden netjes op tijd de Boeing 757-200. Het toestel is niet helemaal vol. De beenruimte op rij 20 valt uiteindelijk toch wel mee. Wel vind ik de stoelen wat smal, maar goed, de vlucht duurt maar even (voor onze begrippen dan..).

De verzorging aan boord is echt prima. We vertekken bijna op tijd, 09.40 uur gaan we de lucht in. Vlak na het opstijgen krijgen we wat drinken en een not-american-like ieniemienie zakje honey roasted pinda's. Daar vul je amper je holle kies mee.
Maar geen nood, bijna direct erna wordt het eten gebracht. Vlees of kip? We kiezen allebei voor het laatste. Een warme hap kip met pasta en een vage rode saus. Spercieboontjes, een droog wit broodje, gelukkig wel met boter en een bak sla die door volgens mij de hele cabine ongeopend weer terug wordt gegeven. Jammer want er zat wel mijn favoriete dressing balsamico bij. De heeeeeerlijke brownie maakt het af. Bijna net zo lekker als die van het Vurig feest op Blijburg van afgelopen week...

Na het eten begint de film, Kung Fu Panda. Die hebben we natuurlijk al gezien.
De vlucht verloopt voorspoedig en we vliegen zelfs een half uur in.

**knip**

We krijgen in het vliegtuig voordat we landen nog een warme ham kaas sandwich en een doosje met een door de kou en drukverschillen strak gespannen zakje chips erin, Hoe goed gaan die Yanks met het milieu om...not..... maar het smaakt goed en ondertussen draaide een wazige film genaamd Nim's Island met Jodie Foster. Daarvoor de klassieker Doc Hollywood, maar ik heb ze door de primatour alleen niet helemaal gezien.

We zijn om 11. 20 uur geland op Newark en hebben vanuit de lucht het Vrijheidsbeeld al even gezien. Bij de douane stond wel een flinke rij maar uieindelijk waren we ook daar snel doorheen.
Eenmaal buiten merkten we dat het lekker warm weer is en dus besloten we niet als Isa en co. een taxi te nemen maar het centrum in te gaan met de airport shuttle bus.
Kostte 15$ p.p. maar dat is dus altijd minder dan een taxi voor 65$. En gelukkig maar want eenmaal af van de snelweg stond het verkeer behoorlijk vast de stad in. De bus had een aparte rijstrook op grote gedeeltes. We reden Manhattan in door de Lincoln tunnel, maar daarvoor zagen we al de indrukwekkende skyline. Hoera de vakantie is begonnen!!!! Helemaal super...

De Lincoln tunnel is een oud barrel maar wel in art deco stijl (de in- en uitgangen dan). Erg leuk om door te gaan maar gelukkig reed ik niet zelf. Ik zie er wel een beetje tegenop nu, om over 5 dagen zelf door de stad te gaan crossen. De bus waar we in reden was wel super gaar, maar uiteindelijk stapten we een ruim half uur (bijna drie kwartier) later uit op de hoek van Times Square.
We dachten er even over om voor het laatste stukje naar het appartement een taxi te nemen, maar het was nog maar 8 blocks naar 48th street. We stapten uit op de hoek van 42 en 10th. Aangezien het verkeer op 9th Avenue ook nog de verkeerde kant opreed besloten we toch maar te gaan lopen. Een kwartiertje, maar wel met de toch wel zware rolkoffers. Nou ja, het was even niet anders. Om 13.15 uur staan we aan te bellen bij appt. 705 nummer 4B. Nog geen gehoor. Nogal wiedes want we zijn veel te vroeg. Dus naar de overkant waar de "Coffeepot" deli zit.
Eerst koffie en heerlijke cheesecake (ik ga je niet eens noemen, S.B. !). Toen gebeld naar ons contactpersoon Kathy. In plaats daarvan kreeg Mike Carolyne aan de lyne. Klonk asian volgens hem ;-) Ze zou er over ongeveer een uur kunnen zijn. Tja dan wachten we nog even tussen alle Newyorkse internetters en andere doeners. Volgens mij leeft heel New York buiten. We bellen tegen half drie nog even maar ze is er nog steeds niet. Dus dan maar even tikken, dat is ook een leuk tijdverdrijf.

We betalen een half uur later onze sloten koffie en koeken en lopen naar de voordeur van ons appartement, schuin aan de overkant. We bellen aan en JA hij gaat open. We nemen de lift naar de 4e verdieping. Carolaaaaiinnn laat ons het appartement heel snel zien: hier de handdoeken en hier de deurbel en de vuilnis moet in de beesment en nou doei. Ze incasseert het restant aan cash volgens afspraak. We zetten de tassen her en der neer in de ruimte die ons niet eens zo heel erg tegenvalt. We hebben rondom uitzicht op muren en brandtrappen. Onze enigste buur is een duif die ons eens even aankijkt alsof hij op italiaanse wijze zeggen wil, wat doen twee van die domme Hollanders hier nu toch?We zitten zoals gezegd op rij 20 , h
Nou wij weten het wel, genieten! Van New York. We zitten gewoon middenin Manhattan. Ik film even de kamer en zo komen we tot de ontdekking dat de deur wel erg makkelijk uit zijn slot gaat. Als hij op slot zit kun je hem van buiten zo openduwen!!!! Goed, nog niet uit eten dus en weer bellen. Ja Carolaaaain begreep het probleem. Binnen 20 minuten komt er iemand.

Daar staat Nelson de broer (?) van onze pingpong gastvrouw. Ja inderdaad dat kan zo niet, Hij gaat the office bellen en dan gaan we zien wat er gedaan kan worden. Hij verwacht pas maandag een monteur, maar daar nemen we natuurlijk geen genoegen mee. Nelson komt uiteindelijk terug met een schroevendraaier om te kijken of hij het zelf kan herstellen. Mike gaat maar even helpen en komt op het idee om een rolletje papier onder de schoot van het slot te wurmen. Dan kan de klink niet losschieten.... Wonder boven wonder lukt het de beide mannen en de deur sluit redelijk, We kunnen eindelijk weg.

Ik had ondertussen bij de Oe-didd-diddies in de levensmiddelenzaak op de hoek al Cola (light cherry) gehaald, dus we zullen niet verdorsten. Nu is het bij vijven en wandelen we even de straat uit. Jaha we komen echt uit op Times Square! Het eerste wat we zien is -hoe toepasselijk- de M&M's winkel, Die gaan we even door en daarna is het mooi geweest.

We eten even een broodje bij de Mac en lopen dan via Mariott, waarbinnen we de winkel niet kunnen vinden terug naar ons appartement. Het is nu lokale tijd 18.30 uur dus we hebben er een flinke tijd opzitten, We gaan proberen te slapen in ons bed op wieltjes met een kamerolifantje boven ons en een doorlopende plee. Het maakt allemaal niet uit, we zijn in N.Y.! En het is geweldig!!!!

Vakantie - New York 2008

Hallo allemaal,

Na een behoorlijk lange radiostilte zijn we weer aan het bloggen geslagen. Reden: alweer een heerlijke vakantie in de United States.

Deze keer rijden we de Eastcoast rond, een roundtrip vanaf en weer naar New York.
De westkust hebben we nu wel gezien, dus vandaar.
Uiteraard is hier ook sprake van een soort bedevaart, aangezien we ook Freehold en Asbury Park, New Jersey, aandoen. Maar voor we de geboorteplaats van the Boss bezoeken, zitten we 5 dagen in New York, the Big Apple, The city that never sleeps.... etc. etc.

Na een goede vlucht met Continental Airways 103 gaan we op zoek naar onze eerste verblijfplaats.
We hebben de gok genomen en via internet een appartement gehuurd voor de eerste 5 nachten. Dat hadden we al in maart via internet geregeld, maar goed, het is altijd afwachten of er op het adres in kwestie geen grinnikende Pakistaan achter de deur staat, die niet weet waar je het over hebt.
Gelukkig is alles OK verlopen (op een akkefietje met een totaal niet functionerend deurslot na dan, maar dat was al snel verholpen). Zodoende hebben we een klein maar schoon vakantie-adresje erbij op de kruising van 9th ave en 48th str.

Heerlijk weer en voornamelijk een zeer hoge luchtvochtigheid de eerste dagen. Veel te veel spijkerbroeken meegenomen, we lopen voornamelijk in onze korte/driekwart broeken. Teveel indrukken om op te noemen. NY is enorm groot en enorm druk. Alles lijkt zich op straat en in de diverse deli's (Starbucks) af te spelen...
We hebben uiteraard van alles aan electronica mee, voornamelijk de EeePC. Daarmee komen we een heel eind, want in de café's maar met name rondom ons appartement bevinden zich veel draadloze netwerken, waarvan erg veel onbeveiligd zijn.

Voor het gemak, maar ook vanwege de uitgebreidheid zullen we (delen van) het dagboek van Miriam op het blog plaatsen. Ik begin in het volgende stukje blog met haar beschrijving van onze eerste vakantiedag.

Mickey Crocs!

Ze zijn binnen! Geimporteerd uit Amerika (ben benieuwd wanneer Zwartjes belt) en de maat is zomaar goed. Iedereen die heeft helpen zoeken bedankt!

She's only happy when she's .......

Ja en dan hoor ik iedereen denken.... shoppen, maar nee, dit stukje gaat heus over het laatste concert waar we zijn geweest, Bryan Adams, op 11 juni in Ahoy.



Na de aanschaf van de Wii (ja echt...) hebben we ons tegoed gedaan aan ouderwetste rock de "oudjes" (5-11-1959 red.) doen het nog goed! Vanaf onze zitplaatsen (wij worden n.l. ook wat ouder...) (22-07 Sjap??!) in vak Ai hadden we perfect zicht op het grote podium waar Bryan eigenlijk alleen maar bekende nummers ten gehore bracht. Natuurlijk "deed" hij the Summer of 69, maar daarnaast ook alle andere grote hits.

Naast het onverwachte Pink concert op 6 december 2006 waar we in de HMH heen waren was dit weer zo'n topper!

Zeeland

Alweer een paar dagen aan het werk en nu alweer aan een nieuwe vakantie denken, nee hoor, eerst even terugkijken op vorige week.

We zijn een weekje naar Landal Port Greve geweest. Het was ons in Duitsland heel goed bevallen, dus maar eens overdoen in Nederland. Het huisje zag er redelijk uit, we hadden een bovenverdieping met twee slaapkamers. Verder niet veel soeps. Geen aanrader dit park, maar als je even de wind door de haren wilt is Zeeland dit zeker.

Mijn (onze) top 7 om te doen in Zeeland:

1. Ga op bezoek het ringdorp Dreischor
2. Ga op de koffie bij Jorrit
3. Ga Kreeft eten bij Westkaap in West-Kapelle
4. Ga shoppen en mosselen eten in Middelburg
5. Ga Ijs eten in Domburg bij de Ijsvogel
6. Ga door de Westerscheldetunnel een bezoekje brengen aan Belgie
7. Speel toerist in Neeltje Jans

Al met al weer een leuk stukje om ons blog weer verder mee te vullen!

Crocs

Waar begin je dan mee als je heel lang niet hebt geblogd..... met schoenen!
Ik (Miriam) ben helemaal crocs gek. Voor wie nog niet weet wat het zijn:

Super makkelijke lekker zittende in alle kleuren leverbare ergonomisch vormgegegeven en niets wegende plastic klompen. Nu weet ik inmiddels dat er verschillende meningen over rondgaan, zoals ziekenhuisschoenen enzo maar ik vind ze dus super.

Bijna is het me gelukt om ze ook aan mijn echtgenoot te " verkopen" maar dat is helaas niet gelukt. Dus toen heb ik er zelf nog maar een paar van hem gekregen. Want ze zijn wel leuk voor mij!

Voor een ieder die dit leest een oproep: Ik zoek de zwarte Disney Mickey crocs. Als iemand ze ergens ziet in maat M7/W9 zwart neem maar mee, altijd goed.





Tja en dan zijn er natuurlijk de jibbitz een super uitvinding waar mijn crocs al mee gevuld zijn. Ik zal jullie de opsomming besparen maar je begrijpt dat Tink, Mickey en de gecco niet ontbreken. Op verzoek kan ik een foto van mijn gedecoreerde exemplaren mailen.

Nou wel weer genoeg schoenengezwets, Imelda stopt ermee...